Smakujecie jeszcze letnie chwile czy już mocno wsiąkliście w jesienny rytm szkoły i pracy? Przed nami sporo nowych wyzwań, dlatego uważnie czerpiemy z zasobów wakacyjnej energii. Pielęgnujemy te dobre momenty, ażeby nie wytracić sił już na samym początku. Uraczymy Was dzisiaj relacją z naszego, jeszcze wakacyjnego, plenerowego czytania, które było jednym z tych naszych sposobów na regenerację, bycie razem i kreatywne wyrażanie siebie.
A wszystko w otoczeniu lasu, który coraz bardziej woła i opowiada, przekonuje i zaprasza, przyciąga i koi.
Na spacer wybraliśmy się z książką dla kilkulatków - książką napisaną przez ulubionego pisarza Ulfa Starka. Najpierw jednak była obowiązkowa przebieżka piaszczystą drogą, bo nogi same nas niosły. Książka lekka, można taszczyć;) Dzieci dały się ponieść nie tylko nogom, ale i wyobraźni ukierunkowywanej przez las. Zasłyszałam od nich wówczas moc nowych historii, które wspólnie tworzyły na poczekaniu, wyciągając z zarośli coraz dłuższe tyczki.
Obserwowałam ich poczynania z radością.
Dzieciaki za to w najlepsze robiły z leśnego piasku magiczny pył, który miał nam dodawać siły i posypywały się nim hojnie. Z liści i trawy zrobiły sakiewki.
Z licznych patyków - naturalnie laski i podpórki, magiczne kije. Z największych okazów powstawały "kije przewodnie", przy których rodzeństwo wypowiadało zgodnie wymyślone hasło: Kiju naszego przodka, prowadź nas! :)
Kiedy znaleźliśmy przewróconą kłodę, zatrzymaliśmy się przy niej, żeby przeczytać książkę o leśnej szkole.
Pan Sowa, oddany nauczyciel i pasjonat leśnego życia, niespodziewanie zasypia w czasie lekcji. Okazuje się, że jest niemożliwie przemęczony pracą. Potrzebuje solidnie wypocząć i złapać oddech, decyduje się więc wyjechać na wakacje. Na czas jego nieobecności ma zastąpić go Sroka.
Pan Sowa jedzie na wakacje (Ulf Stark, ilustracje Ann-Cathrine Sigrid St
åhlberg, IKEA - SKOGSLIV 2015)
Zabawna historia zawarta w tej książce pokazuje szkołę, w której obowiązują pewne zasady (podczas lekcji nikt się wzajemnie nie zjada), ale także szkołę, w której szanuje się swój odmienny tryb życia i różnice gatunkowe. Mottem tej leśnej szkoły jest hasło:
gdy się świetnie bawimy, nauka przychodzi znacznie łatwiej. Nawet, kiedy zwierzęta poznają nawzajem swoje zwyczaje, sposoby pożywiania się czy techniki budowania domów, wynoszą z takiej lekcji sporą dawkę zadowolenia ze zdobytej w nietypowej formie wiedzy. Przy okazji przygoda, która ich spotkała, uczy współdziałania w grupie, praktyczności i uwagi - słowem wymarzona lekcja :)
Po wysłuchaniu opowieści dzieci były zaintrygowane konceptem tworzenia gniazda i budowaniem bazy pod leśną szkołę - niestety ciemna chmura nie zachęcała wtedy do realizacji pomysłów. Spacer zakończyliśmy zebraniem kilku skarbów, bo to stały dziecięcy rytuał.
Za parę dni znów byliśmy w lesie, całą rodzinką. Tym razem nie taszczyliśmy książek, w zamyśle mieliśmy się wyciszać (ja) ;)
Po zdobyciu jakiejś leśnej górki synowi przypomniała się leśna szkoła, od razu chciał ją zbudować. Siostry ochoczo przystąpiły do tworzenia sobie wiadomej, oswojonej przestrzeni.
Budulec - naturalny (gałązki leżące na ziemi), styl - spontaniczny minimalizm.
Jeden patyk, jedna gałąź, którą można wyznaczać kierunki, komponować układy wertykalne i horyzontalne, i tyle możliwości... Można je nieskończoną ilość razy przeciągać z miejsca w miejsce, tworząc ławki i siedziska; można opierać o siebie, budując szkielet schronu; można łamać na mniejsze cząstki i robić "pułapkę".
Wpisem tym żegnamy wakacyjne odsłony przygód pod hasłem
Czytam las!
Nadzieję mamy, że nadchodząca pora roku odsłoni przed nami nowe światy w sposób nieskrępowany i zapierający dech. Już czujemy przedsmak jesieni. A kiedy aura nie pozwoli pobyć w lesie, znów odkurzymy nasze stare książeczki.
