Groszek i Natalia/W kieszonce

Kiedy dziecię przychodzi na świat zwykle najbliższa rodzina nastawia się na zmiany w swoim życiu. Trzeba przeorganizować tryb pracy, przysposobić otoczenie na przyjęcie nowego członka czy po prostu wsłuchać się w potrzeby tego najmniejszego człowieka w domu. To wszystko na ogół jest wiadome dla najbardziej wtajemniczonych mieszkańców, ale dla takiego na przykład domownika, jak nasz czworonożny pupil - to już nie taka prosta sprawa. 

Przekonał się o tym pewien sympatyczny jamniczek z książeczki pod tytułem Groszek i Natalia Wandy Majerówny (Krajowa Agencja Wydawnicza 1975, wyd. I). Groszek, bo tak wabił się ów bohater, ze swojej psiej perspektywy opowiada o tym, jak to jest, kiedy Pan domu na przykład ustawia dziecięce łóżeczko kosztem choćby ulubionego psiego fotela... Nie trudno wtedy o chaos w jamniczej głowie. Na szczęście, stworzenie zwane Natalią okazuje się rozumieć psią mowę i szybko zaprzyjaźnia się z Groszkiem. Pies towarzyszy odtąd Natalce w dorastaniu, które znowu nie przebiega bez niezwykłych zdarzeń. Zwłaszcza, jeśli jest się dzieckiem o wyjątkowych zdolnościach takich jak latanie...

Przezabawna opowiastka stała sobie dłuższy czas w Kacperkowym pokoju, ustawiona frontem cieszyła oczy okładką z ulubionym motywem. Czekałam, aż synek sam po nią sięgnie. Może to zbieg okoliczności (choć ostatnio wiele się ich zbiega i spotyka;) ale  poprosił o jej przeczytanie tuż przed narodzinami Kai. Tym bardziej cieszyłam się, że z humorem potraktujemy ten ważny temat. Przeczytaliśmy rozdzialikami i odłożyliśmy do wykorzystania. Pomysł kiełkował i czekał na realizację.

Aż do momentu, w którym zobaczyłam na aukcjach wydanie książki Iwony Chmielewskiej W kieszonce (Media Rodzina 2015). Dzieci niczym z babcinego haftu, ubrane w fartuszki z kieszonkami, zachęcały do zakupu i zajrzenia do środka. 

W naszej Chatce lubimy takie czytelnicze doznania, jak coś trąci myszką i do tego pachnie farbą drukarską;) Tak więc zajrzeliśmy do wnętrza autorskich kieszonek, a ich zawartość zupełnie przekroczyła nasze wyobrażenia. Dzieci dały się uwieść zagadkowym kolejnym stronom.

 A co łączy te dwie pozycje? Niewątpliwie pewien rodzaj realizmu magicznego oraz motyw kieszonki, a jakże:)

 

Nawiązując do ostatniego rozdziału z Groszka i Natalii postanowiliśmy zrobić własną książeczkę, taką, która byłaby o NAS.

 - Jesteśmy twoje Ciotki! - zawołały Ciotki, dotknęły policzków i noska Dziewczynki, i podały jej masę różnych paczuszek. (...)

- A tu... - szepnęły zawstydzone troszkę Ciotki - jest dla ciebie książeczka... od nas.

(...)

Myślałbym, że to wszystko mi się śniło, gdyby nie siedząca obok Natalka z małą, kolorową, szeroko otwartą książeczką...

Zajrzałem do niej ciekawie i aż podskoczyłem!

Zobaczyłem p r z e p i ę k n g o Psa Jamnika obok maluśkiej, grubiutkiej Dziewczynki...

TAK! SŁUCHAJCIE! To Natalia, a Jamnik... TO JA! Nie namyślając się dłużej wskoczyłem do książeczki, a za mną Natalia. Nie wierzycie? To otwórzcie na pierwszej stronie! No...?

Ilustracje (Ach!) - Krystyna Sienkiewicz

Koncept polegał na tym, by każdemu z domowników stworzyć jego osobistą kieszonkę, do której może schować swoje skarby, coś, co najlepiej go wyraża:) Oddaliśmy się wspólnymi siłami składaniu kieszeni z papieru i filcu, dobranych kolorystycznie; synek projektował ich wygląd, przyszywał samodzielnie guziki i brzegi; Lidka ozdobiła swoją kieszeń kolorową taśmą; mama dopomagała w napotykanych trudnościach. Strony książeczki podpisaliśmy z tyłu i wypełniliśmy zawartością: pamiątkami i sentymentalnymi drobiazgami. Najfajniejsze było dla dzieci wyszukiwanie owych skarbów i analizowanie ich znaczenia. Na końcu całość połączyliśmy tasiemką.

Kieszenie są pojemne, choć małe. Z biegiem czasu można je uzupełniać - dzięki temu nasza artystyczna książeczka może żyć własnym życiem, byśmy potem ze zdziwieniem odkrywali co się w niej jeszcze mieści:) I najważniejsze! Tych kieszeni nie trzeba wcale prać, ani obawiać się, że kieszeniowe znaleziska zatkają nam odpływ;)

Wpis powstał w ramach blogowego projektu PRZYGODY Z KSIĄŻKĄ.

Zachęcam do dzielenia się Waszymi literackimi odniesieniami oraz do śledzenia spotkań ze słowem pisanym.

Blogi II edycji

Blogi I edycji